۱۳۸۸ آبان ۹, شنبه

رزا منتظمی - هادی خرسندی


مطبخی در عــــزای منتظمی
در عزای غـــــــذای منتظمی
نوعروسان، مجـردان همگی
پيــــــــروان رزای منتظمی

×××
توی مطبخ همه ز خـــــــــرد و کلان
به عزايش نشسته بـــــــــــــی‌اعلان

هر غذائـــــــــــــــــــی در آشپزخانه
ميکند گريـــــــــــــــــــه سوگوارانه

گشته همدرد کـــــــــــــوفته تبريزی
نخودی غمـــــــــــــــــــزده ته ديزی

آش رشته کنـــــــــــــار ايشان است
رشته‌‌هايش همـــــــــه پريشان است

شله‌زردی فغان کنــــــــــان اين بين
خانه را کرده اربـــــــــــعين حسين

دلمه بر تن دريـــــــــــــــده پيراهن
که جفا کرد زنــــــــــــــــدگی با من

رولت گوشت نــــــــــــــاله سر داده
مرغ پخته به گريــــــــــــــــه افتاده

اينطرف ميرزاقاســــــــــمی غمگين
سوپ مارچوبـــــــــه را دهد تسکين

نرگسی قهوه ميـــــــــــــکند تعارف
به حضور بيـــــــــــــف‌استروگانف

های های سکنــــــــــــــجبين با يخ
می‌رسد از حـــــــــــــــــوالی مطبخ

نيست يک دم ز غــــــــــصه آسوده
شربت و بستنـــــــــــــــی و فالوده

کتلت دستــــــــــــــــه دار، دلخسته
بر ســر خويـــــــــش می‌زند دسته

می کند قيمه، عــــــــاصی و بی‌تاب
لپه‌ها را به هــــــــــر طرف پرتاب

قرمه‌سبزی عبــــوس و تلخ و پکر
ليموی غم گرفتــــــــــــــه اندر بر

تلخ بنشسته باقــــــــــــــــــلا‌قاتق
بر سر خويش ميــــــــــزند قاشق

کره در حال تســـــــــــليت با کارد
تسليت گوی يـــــــــک ترازو، آرد

قابلمه گوشـــــــــــــــه‌ای غريبانه
می‌کند اشک خـــــــــــويش پيمانه

شده از غصه باقـــــــــالی بيهوش
پلو او را گرفتـــــــــــه در آغوش

گاه يک بسمــــــــــــــــــه تعالايی
می‌تلاوت ز ســـــــــــــمت حلوايی

می‌‌کند گـــــــــــــــــاه از رزا يادی
تر و تازه، صـــــــــــــدای سالادی

سر دهد يک صــــــدای ساده، دمی
که کجايــــــــــــــی رزای منتظمی؟

آبکش غمفـــــــــــزاست آخ آخش
ناله خيزد زهـــــــر چه سوراخش

"تاوه" با روی گـــرد و دمب دراز
سوزد و گريـــــــه می‌کند سر گاز

ظرف‌ها رفته هر طـــــرف بی‌حال
تسليت‌گوی قاشـــــــــــقی، چنگال

ميکشد کوفتــــــــــــه‌ريزه دائم آه
شده با کوفتـــــــــــــه‌قلقلی همراه

باميه با کـــــــــــــــدو سخن دارد
سخن از آن بـــــــــزرگ زن دارد

زعفران و سماق و زيره و کشک
هر يکی گوشـــــه‌ای بريزد اشک

آشپزخانه غصــــــــــــــه‌دار شده
ظرف و مظروف بيــــــقرار شده

رفت آن بانـــــــــــــوی پر آوازه
نمک و فلفلش بــــــــــــه اندازه!

رفت استــــــــــــــــــاد آشپزخانه
بانوی کــــــــــــــاردان و فرزانه

آنکه با پخت و پـــــز هنر ميکرد
زين هنر خلــــــق را خبر ميکرد

ملتی از کتــــــــــــاب او حظ کرد
دولت از او دريـــــــــغ کاغذ کرد

تيغ سانسور در کتـــــــــــاب آمد
سرکه جای سس شــــــــراب آمد

کاغذ آن کتاب پـــــــــــــــرتيراژ
شد اسير هزار و يــــــک ويراژ

ليک بهر کتاب غايـــــــط و بول
داد دولت به هر فقيهــــــــی قول:

گر دهی شرح مبــــــــطلات نماز
کاغذ افزون بری ز حـــــــد نياز

گر دهی شرح مبطــــــلات وضو
کم کنی روی مردمـــــــان گوزو؛

هرچه کاغذ به هرچه انبار است
بر تو و گفته‌ی تـــو ايثار است

بنويس از جمـــــــاع با حيوان
تا که کاغذ به تـــو دهند ارزان

بگو از گوسفنــــــــد و بزغاله
وز مزايای عمـــــــــــه و خاله

گر که سکسی نويسی‌اش کافی
رايگان است چـــاپ و صحافی

ليک در باب طبــــخ و آشپزی
نتوان رفــــــت راه را عوضی

پخت و پز از طريق عکس و کتاب
کار زشتی‌است مــــثل کشف حجاب

زن که اهل کتـــــــــــاب خواهد شد
ذره ذره خــــــــــــــراب خواهد شد

راه او بر کتـــــــــــــاب بايد بست
تا بداند کنيـــــــــــز مطبخی است!




هیچ نظری موجود نیست: