زن در این ملک بدین گونه پریشـان تا چند؟
دست و پا بسته و لب بسته به زندان تا چند
هـمه دور از هنر و علـم و کمالیـم به ملک
بـا چنیـن حـال نـداریـم دبسـتـان تا چند
زن مـگـــــر نیسـت مـیـان بشـریت انسـان
راسـتـی زنـدگی اوسـت چـو حـیـوان تا چند
در هـمه ملک جـهان جـملـه زنان بـاهـنرند
ایـن لیـاقـت نـبـود در زن ایـران تا چند
شـرف و عـزت هـر کس بـود از علـم و کمـال
تـاج عــزت نـبـود بـر سـر نسـوان تا چند
روح بـیـمـار بـود در تـن مـردم تـا کـی؟
انـدر ایـن ملـک خدا را تـن بی‌جان تا چند
زن کـه بـاشـد گـل ارزنـدهٔ بسـتـان وجـود
در بـر هـموطنان خـوار بدیـن سـان تا چند
هر کسی بـرد برون گوهـر علـم از این بحـر
مـا زنانیـم چنیـن غـرقـه ز توفان تا چند
دیگـران گـوی هنـر بـرده ز میـدان تا کی؟
ما بمانیـم در ایـن کلبـهٔ احـزان تا چند؟
بهـره‌منـد آن‌کـه بـود از زر و زور و منصب
نـظـری هیـچ نـدارد بـه فـقـیـران تا چند
برگرفته از بصاری، طلعت، زنددخت، تهران، انتشارات طهوری، چاپ اول، 1346
زندخت شیرازی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر